Eindelijk bericht

Dag lieve mensen,

Allereerst sorry dat ik niet eerder op de website heb geschreven, maar de toegang tot internet is lastig. Ik heb wel wat kunnen emailen voor de meest essentiele dingen… maar voor de rest weinig kunnen doen.

Het leven in paramaribo begint behoorlijk wat vorm aan te nemen. Na twee weken ken je de mensen beter, je stage is op orde en het klimaat went. Het is heerlijk om het stageritme te delen met het vakantiegevoel dat je hier continu blijft houden.
Ik had het leuk gevonden om lange verhalen te schrijven over het oerwoud of de indianendorpen, maar aangezien ik hier (ook een beetje) voor mijn stage ben heb ik er alleen in de weekenden tijd voor. Het lijkt me dan ook een goed begin om jullie te laten weten hoe zo’n dag van mij er uit ziet.
5:45 sta ik op. Ha! Wie had dat gedacht. Ik geef toe dat ik het komende uur niet echt een plezier ben voor de omgeving maar na een koude douche (in het land is er geen warm water) die contrasteert tegen de warme dag, vind ik dat niet meer dan logisch.
6:30 met een indisch busje scheuren we naar de stad (in sranatongo: foto), je oren worden overspoeld met de muziek van het busje, het getoeter en het gesjees van de straat. Het is volledig onduidelijk waar je in en uit de bus kan stappen. Op willekeurige, niet aangegeven, plekken stopt de bus om te wachten op passagiers.
7:15 ben ik op mijn werk. Als een van de eersten terwijl we om 7 uur moeten beginnen… Mijn werk vind ik steeds leuker worden. Ik heb vriendelijke collega’s, die onderling allemaal sranatongo spreken. Ik hoop dat ik aan het einde van de 5 maand een beetje mee kan doen.
10:15 drink ik,in mijn pauze, vaak een kop koffie in het kantoor van mijnheer adelaar. Ondanks dat de koffie vrezelijk is (slechte soort oploskoffie(ja ruben, mis je capucino’s wel een beetje)), kan de man enorm geanimeerd praten over het land en al het andere wat hem bezig houdt.
11:00 vanaf nu kom ik op gang, nieuwsbrieven, verslagen, persberichten ik typ het allemaal. In de uren die overblijven ben ik vooral bezig met mijn onderzoek. Voor degene die dit niet wisten. Ik werk bij het ministerie van onderwijs en volksontwikkeling op het directoraat van cultuur. Ik doe onderzoek naar de behoefte van gemeenschapswerk binnen een bepaald district.
15:00 Op het heetst van de dag ben ik vrij en loop ik in de felle zon naar de bus.
15:45 In het huis dat ik normaal deel met 3 andere studenten is het nog leeg. Ideaal, omdat we 3 hangmatten hebben en ik dus de eerste keus heb. Van die gelegenheid neem ik graag gebruik door lekker te luieren en een boekje te gaan lezen of muziek te luisteren. Heel actief bezig zijn is niet prettig totdat de avond valt.
17:00 Mijn huisgenoten zijn inmiddels allemaal gearriveerd. Gister waren we op de geweldige gedachte gekomen om een coktail te maken met verse ananas en meloen. Veel werk, maar nadat je in je hangmat ligt….eindeloos genieten.
20:00 Vaak gaan we uiteten, dit is goed te betalen. De supermarkten hebben een klein en bizar aanbod (20 soorten pindakaas, geen tomaten) en relatief duur, doordat alle producten zijn geimproteerd.
Tegen een uur of 22/23 ga ik ook al weer naar bed. Tja en dat is ongeveer mijn dag. Interessanter zijn de weekenden, daarin probeer ik zoveel mogelijk van het land te zien. Zo had ik jullie kunnen vertellen over Sunnypoint, een plaats waar ik door mijn stage heen ging. Daar wonen de marrons (bevolkingsgroep waar de grootouders slaven waren en van de plantages de jungel inwaren gevlucht). Deze marrons hebben de huizen van een overheidsproject gekraakt.
Of ik had kunnen schrijven over de provincie naast paramaribo, Commonwijne… ook prachtig. Of over white beach… super mooi wit strand. Maar ja ik ga er zo eens mee stoppen. Mijn internettijd raakt op. Binnenkort een uitgebreid verslag van de dingen die in suriname zo de moeite waard zijn.
Ik wil jullie ontzettend bedanken voor de lieve mailtjes.