Kwana eiland
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Marije
19 November 2007 | Suriname, Paramaribo
Inmiddels ben ik tweeënhalve maand weg uit Nederland. In het laatste paar jaren heb ik mijn tijd leren indelen en verdelen tussen school, werk, hobby’s, ouders, stappen, vrienden, mijn vriend enz enz. (nee, het leven van een student loopt niet over rozen ;)) Nadat ik het hectische leven van Nederland was ontvlucht, heb ik de Surinaamse ‘no-spang’ mentaliteit overgenomen. Heel aanstekelijk, zelfs voor mij; ik loop langzamer, vorm samen met een hangmat en een goed boek een supertrio en kom overal te laat (oke, geef toe…. Dat is niet helemaal te wijten aan Suriname).
Maar mocht er nog een ietiepietie klein beetje stress in mijn lichaam over zijn dan is dat in ieder geval verdwenen na vorige week. Okey: ik zal jullie even jaloers maken.....
Vorig weekend was ik op Kwana eiland. Kwana-eiland is een schattig klein onbewoond eiland, met uitzondering van een paar kippen en leguanen en gekko’s. Het is een privé eiland van een huisarts, die zijn toevluchtsoord nu aan ons verhuurde. Met acht studenten vertrokken we naar dit bounty eilandje. Het was te idyllisch voor woorden: zon, een wit strand, palmbomen, helder water en rieten slaaphuisjes. Je had helemaal vrijwel niks aan je hoofd. Eigelijk was onze enige zorg niet te erg verbranden.
Na een wandeling om het eiland (max. een half uur (en dat in Surinaams tempo wel te verstaan)) hebben we de eerste dag hebben we veel gezwommen. ‘s Avonds kwam er een enorme storm die omweer, regen en een regenboog tevoorschijn toverde. Het zorgde voor mooie lichteffecten bij de buureilandjes. (zie foto.) Toen de storm ging liggen en de zon onder was, hebben we een kampvuur gemaakt. De gezelligheid steeg en het gespreksniveau daalde, naarmate er minder alcohol en nacht overwas.
Na een paar uurtjes slaap waren ik en Joey zo dapper om op te staan voor de zonsondergang. De vorige avond leek dat een heel goed plan en we waren toch wakker door de muskieten. Op een koud en nat strand hebben we gezien hoe de nacht in dag veranderde. Heel bijzonder doordat de lucht verkleurde in rode, paarse en gele tinten.
Later in de ochtend gingen de mannen vissen. Maar omdat je stil en rustig moet zijn als je vist, vonden wij (meiden) het een beter plan om naar het eilandje in de buurt te zwemmen. Het was een behoorlijke opgaven maar de moeite waard. Een ongerept stukje Suriname. Robiene vond overal mooie stenen die ze ging verzamelen onder het mom van ‘zo mooi allemaal, vroeger spaarde ik stenen’. Heel schattig hoor, maar ze kon onmogelijk met 8 stenen terug zwemmen. (uiteindelijk heeft ze een strenge selectie gehouden en is met de overgebleven stenen gezwommen)
Na een stevige lunch gingen we weer terug naar het vaste land en zat er een lange reis naar Paramaribo op ons te wachten. De stad waar ik weer een week stage mocht lopen.
De afgelopen week heb ik alle enquêtes afgerond. Het was heel leuk om te doen. In Nederland ben je als enquêteur echt het laagste van het laagste en kan je onmogelijk waardering verwachten van je respondenten. Maar hier is iedereen ontzettend gast vrij en behulpzaam. Vrijwel iedereen die ik tegenkwam was bereid mijn de vragen te beantwoorden. Dikwijls nodigden de mensen me uit voor een glas drinken of gaven ze me koekjes mee voor onderweg. Eén dame had me zelfs uitgenodigd voor Divalí. Een hindoeïstisch feest dat een beetje te vergelijken is met kerst. Ik ging er met Saskia (mijn huisgenoot) heen. De eerste paar hapjes die we kregen voor geschoten waren echt vreselijk zoet. We waren gewaarschuwd: Glazuur afbrekend zoet. HEt was een soort kleffe rijst pap met veel suiker, gevolgd door vermicelli gekookt in melk met eveneens suiker. Heel smerig. De Roti die ze had gemaakt, smaakte gelukkig goed. Ik voelde me vereerd dat ze ons uitgenodigd hadden. Het was heel gezellig en binnenkort gaat ze ons leren hoe we rottie kunnen klaarmaken.
Voordat ik afsluit moet ik toch echt even iets toevoegen. Twee vrienden van me hebben ingezoomd op 1 van de foto’s die ik de vorige keer had toegevoegd, ze waren in de veronderstelling dat het een naaktfoto was. Dus voor andere zielen met verdorven geest ;): nope, geen naakt foto’s; Mirre, het meisje op de foto had keurig een licht oranje bikini aan.
Liefs Marije
Maar mocht er nog een ietiepietie klein beetje stress in mijn lichaam over zijn dan is dat in ieder geval verdwenen na vorige week. Okey: ik zal jullie even jaloers maken.....
Vorig weekend was ik op Kwana eiland. Kwana-eiland is een schattig klein onbewoond eiland, met uitzondering van een paar kippen en leguanen en gekko’s. Het is een privé eiland van een huisarts, die zijn toevluchtsoord nu aan ons verhuurde. Met acht studenten vertrokken we naar dit bounty eilandje. Het was te idyllisch voor woorden: zon, een wit strand, palmbomen, helder water en rieten slaaphuisjes. Je had helemaal vrijwel niks aan je hoofd. Eigelijk was onze enige zorg niet te erg verbranden.
Na een wandeling om het eiland (max. een half uur (en dat in Surinaams tempo wel te verstaan)) hebben we de eerste dag hebben we veel gezwommen. ‘s Avonds kwam er een enorme storm die omweer, regen en een regenboog tevoorschijn toverde. Het zorgde voor mooie lichteffecten bij de buureilandjes. (zie foto.) Toen de storm ging liggen en de zon onder was, hebben we een kampvuur gemaakt. De gezelligheid steeg en het gespreksniveau daalde, naarmate er minder alcohol en nacht overwas.
Na een paar uurtjes slaap waren ik en Joey zo dapper om op te staan voor de zonsondergang. De vorige avond leek dat een heel goed plan en we waren toch wakker door de muskieten. Op een koud en nat strand hebben we gezien hoe de nacht in dag veranderde. Heel bijzonder doordat de lucht verkleurde in rode, paarse en gele tinten.
Later in de ochtend gingen de mannen vissen. Maar omdat je stil en rustig moet zijn als je vist, vonden wij (meiden) het een beter plan om naar het eilandje in de buurt te zwemmen. Het was een behoorlijke opgaven maar de moeite waard. Een ongerept stukje Suriname. Robiene vond overal mooie stenen die ze ging verzamelen onder het mom van ‘zo mooi allemaal, vroeger spaarde ik stenen’. Heel schattig hoor, maar ze kon onmogelijk met 8 stenen terug zwemmen. (uiteindelijk heeft ze een strenge selectie gehouden en is met de overgebleven stenen gezwommen)
Na een stevige lunch gingen we weer terug naar het vaste land en zat er een lange reis naar Paramaribo op ons te wachten. De stad waar ik weer een week stage mocht lopen.
De afgelopen week heb ik alle enquêtes afgerond. Het was heel leuk om te doen. In Nederland ben je als enquêteur echt het laagste van het laagste en kan je onmogelijk waardering verwachten van je respondenten. Maar hier is iedereen ontzettend gast vrij en behulpzaam. Vrijwel iedereen die ik tegenkwam was bereid mijn de vragen te beantwoorden. Dikwijls nodigden de mensen me uit voor een glas drinken of gaven ze me koekjes mee voor onderweg. Eén dame had me zelfs uitgenodigd voor Divalí. Een hindoeïstisch feest dat een beetje te vergelijken is met kerst. Ik ging er met Saskia (mijn huisgenoot) heen. De eerste paar hapjes die we kregen voor geschoten waren echt vreselijk zoet. We waren gewaarschuwd: Glazuur afbrekend zoet. HEt was een soort kleffe rijst pap met veel suiker, gevolgd door vermicelli gekookt in melk met eveneens suiker. Heel smerig. De Roti die ze had gemaakt, smaakte gelukkig goed. Ik voelde me vereerd dat ze ons uitgenodigd hadden. Het was heel gezellig en binnenkort gaat ze ons leren hoe we rottie kunnen klaarmaken.
Voordat ik afsluit moet ik toch echt even iets toevoegen. Twee vrienden van me hebben ingezoomd op 1 van de foto’s die ik de vorige keer had toegevoegd, ze waren in de veronderstelling dat het een naaktfoto was. Dus voor andere zielen met verdorven geest ;): nope, geen naakt foto’s; Mirre, het meisje op de foto had keurig een licht oranje bikini aan.
Liefs Marije
-
19 November 2007 - 18:29
Addie:
pff om me nog jaloerser te maken!!! :) -
19 November 2007 - 21:07
Nico:
zonsondergang bekeken...
Weer zoiets dat je alleen in suriname kunt doen.
Ik heb nu al zin om em ook te gaan bekijken -
29 November 2007 - 21:44
Saskia:
ooooookeeeej, dat jaloers maken is gelukt! jeeetje, je lijkt wel een doktersromanschrijfstertje met die verhalen ;) kiddin'
Gelukkig gaat het zo te horen allemaal heerlijke goed en relaxt daar! Blij om dat te horen!
Ik zit nog altijd in Leeds, ook op de helft inmiddels jep! Bevalt goed, studie gaat voor de wind en de stad is geniaal als studentenleven. Volgens mij zijn wij beiden Groningen niet meer nodig... maar zullen we in februari toch maar even een drankje gaan drinken daar ;) ?
tot die tijd: geniet met volle teugen van je avonturen, enjoy the sun... go girl! Ik lees je verhalen met plezier!
kus van Saskia
praatvansas.punt.nl
-
03 December 2007 - 10:01
Denise:
kwana eiland was inderdaad geweldig! alle mooie herinneringen komen weer boven haha
hoe gaat het verder met je? succes met je onderzoek!
liefs
Denise -
25 Juli 2012 - 16:40
Gaiby:
Mijn hart smelt van 't van zo een eiland in mijn eigen land. hoe kom ik aan informatie over deze eiland?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
