Carnaval in Cayenne

Dag lieve mensen,

Anderhalf uur voordat Brian, de taxichauffeur, mij en linda naar het vliegtuig weg brengt. Ik geef toe, ik heb het best een beetje zwaar. Deze dag was een dag van afsluiting van alles. Alles gedaan en overal geweest. Ik vond het vooral moeilijk om afscheid te nemen van mijn collega’s. Niet altijd heb ik het even makkelijk gehad op stage, maar zij hielpen me erdoor heen. Tijdens een borrel vertelde mijn collega’s ook dat ze met mij toch wel een speciale band hadden. (tranen stonden in mijn ogen, ik geef het toe). Ook mijn begeleidster was nu heel positief. Mijn beoordeling was echt goed.

Tot voor gisteren was ik nog helemaal niet met mijn terugkeer bezig. Gisteren kwam ik namelijk net terug van een klein weekje in Frans Gyana. Een franse kolonie naast Suriname. Samen met Catry heb ik St. Lorent en Cayenne bezocht. Dit was echt in een woord SUPER.
Zonder reisgids of landkaart hebben we de grens over gestoken. Op de veer (van Albina (sr) en St. Lorent (fg)) kwamen we in contact met Danniel. De kapitein. Hij heeft ons een rondgeleid in St. Lorent en op de bus gezet richting Cayenne. Hij was zo ontzettend lief. Alles wilde hij ons laten zien en alles ging hij voor ons regelen. Door hem kwamen we er ook achter dat het niet zo handig was dat we niks georganiseerd hadden. Het was namelijk Carnaval in Cayenne. Heel vet natuurlijk, maar kregen we wel een slaapplaats. Danniel kende nog wel iemand bij het hotel, dus zodoende zijn we toch goed terecht gekomen.
Na een lange busreis van St. Lorent naar Cayenne kwamen we in een mega lux hotel aan. Hmm…. Ik verheug me nu echt weer op een warme douche in Holland. Na wat opfrissen en heel wat ooh’s en aah’s slaan bij luxe waar we niet meer aan gewent waren zijn we op pad gegaan.
Cayenne is een stad dat een mix is tussen frankrijk, oostblok landen en suriname. Bizarre combinatie, maar wel leuk. De mensen zijn heel vriendelijk en behulpzaam, dit vooral doordat er vrijwel nooit toeristen komen. Een vrouw vertelde ons dat we moesten kijken bij Nena, s avonds. Vanwege het carnaval zou het daar leuk zijn volgens haar.

S Avonds gingen we op pad. Op naar Nena. Maar zonder kaart kwamen we niet ver, dus we schakelden de hulp in van een voorbijganger. Deze begeleide ons naar de club. Het is wonderlijk dat mensen zo ontzettend veel moeite doen voor twee toeristen die nergens moeite voor deden. Niet iedereen kon Engels, maar Catry en ik zijn handig geworden in de mix tussen engels en Frans. In Nena mochten we zelf niet dansen zij de man, we waren niet juist gekleed. Dit begrepen we pas toen we binnen waren. De dames waren volledig onherkenbaar. Van top tot teen bedenkt, handschoenen, sokken, een masker. De middeleeuws uitziende jurken zwierden over de dansvloer. Misschien komt dit wat oldfashion over, maar het tafereel was geëmancipeerder dan ik. De mysterieuze dames trokken de mannen van de kant en nodigden ze uit (al konden ze niet weigeren) om te dansen. De dans was een hele intieme schuiveldans. De mannen wisten op hun beurt niet wie de vrouw was (en of het een vrouw wasJ) De hele avond had een sprookjes achtige sfeer, en Catry en ik filosofeerden erover hoe de vrouwen hun voorbereidingen deden…. Het moet een spannende tijd zijn voor deze dames.
De dag erna was de parade. Home made parade. Prachtige kostuums overal vandaan. Ook capouira groepen, dans groepen en brasbands. Kleur, geluid en beweging volop.
’s Avonds hadden we in ons hotel (inmiddels een minder luxe en dure, maar veel gezelliger) twee Italianen en twee Brazilianen ontmoet. In deze gekke setting gingen we naar het carnaval feest. De Italianen konden weinig Frans en engels, Ik en Catry konden weinig Spaans, en de Brazelianen konden weinig anders dan Portugees. Er werd een mengeling gesproken van Frans, Spaans en Engels. Niemand begreep elkaar precies, maar we begrepen wel hoe gezellig het was.
Ik zou graag veel meer willen vertellen over Frans Guyana, Galibi (een andere trip van de afgelopen tijd) en mijn laatste dagen in Suriname. Maar mijn tijd is op.

Marije